Revanıma Şiiri - Semina Morez

Harcı sensin gecenin
Yangını dindirecek olan su zerresi de sensin
Kasırgamın dindiği nokta
Kör karanlığımın kabrindeki
Sesi huzur veren dehşetimi dindiren
Tam azrailin kucağına düşmüşken
Beni çevreleyen meleksin
Seni çağırıyorum feryat figan
Kimsesiz bir ahu boğuluyor
Canımın tam ortasında dik açıyla battı
Yüreğimdeki sessiz çığlık gecelerinin
Hasret deryasına
Sema ya yükseliyorum seni süzüyorum
Kehribara çalan yangın gözlerin
İçimdeki dehlizlere ulaşıyor
Zindanlarım ulaşıp demir parmaklıklarımı eritiyor
Sevdama gardiyan olup yine mahkumu da kendisi oluyor
İsyan çıkarıyor başkaldırıyor ansızın
Sahi haberi yok müebbet yediğinden
Derinlere gömdüm seni içimin en sıcağına
Üşümeyeksin
Merdivenleri çıkıyorum yavaş yavaş
Senden uzaklaşırken yerin garanti
Ben yüzeye ulaşıp güne kavuşurken
Parmak uçlarımdaki izlerin Seni ömrüme mühürledi
Bendensin bir ömür yerin garanti
Terin karışmamış olsa da ellerime
Nede gül yüzünden yüzüme
Ayazda kalmış sevilmekten bi haber şakaklarım kimsesiz
Nasırlı omuzlarım geceleri sırtlandığımdan
Bir dokunsan halt etmiş pamuklar
Bebeklerin cildi kıskanacak bıraktığın güzelliği
Omzumdaki izini
Nasır geçmişinden utanacak
Gül tenin değince kendisine
Parmak uçlarınla buluşsa tek bir zerrem
Alevim alevine karışıp sonsuza yol alacak
Titreyen bir alev olarak
Biliyorum sen varsan bu yangın payidar kalacak
Sen sevdanın vücut bulmuş halisin
Tutkulu bir ruhsun ömre ilaç gönlüme deva
Sen uğradın a bana güldün ya yüzüme
Sevindirdin içimdeki kimsesizi
İnan bana yüreğim seni çok sevdi