Öylesine bir gündü,her şey mecrâsındaydı
Önde serin revaklar,Boğaz arkasındaydı
En muhteşem haliyle,o gün gene İstanbul,
Sultanahmet Camii’nin avlu kapısındaydı
Eksik olan tek sendin ve saçtığın ışıktı
Yokluğundan, gözlerim geceye alışıktı
Şimşek gibi âniden çakıverdin zihnimde
Anlaşılması zordu,her şey çok karışıktı
Zaman geçti aradan,hayat gene sıradan
Gülümsüyor İstanbul,revakların ardından
Geçen zamanla sen çok değiştin anlaşılan
Şimdi bir kıvılcımsın, şimşekten artakalan
Kayıt Tarihi : 28.6.2007 23:09:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yasemin Günay](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/06/28/revaklarin-ardindan.jpg)
Güfte tadında. Ve anlatılan İstanbul'a yakışan.
TÜM YORUMLAR (5)