Reva mı Şiiri - Faris Özyıldırım

Ne gündüzün aydınlığı düşüyor sokağıma
Ne bir kurşun sıkıyor bakışın şakağıma
Hayalmiydin düşmüydün konup geçtin ocağıma
Tanı tanımadım gün geceye evrilirken

Öyle bir bakıştıki tüm melekler kıskandı
Koca ömür dediğin bana kısa bir andı
O gözler uğruna bir bilsen ne canlar yandı
Takvimlerden seneler yaprak yaprak savrulurken

Ardından bıraktığın yetim sabi sürünür
Cemalinin şavkına cehenneme yürünür
Sinende tek bir gece bana cennet görünür
Ne ah derim ne sitem dağ gibi devrilirken

Hangi sabır dayanır koca bir sensizliğe
Hayat durur zaman , an bürünür sessizliğe
Beden yorulur teslim olur kimsesizliğe
Her yanım amansız bir hasretle çevrilirken

Yaşansaydı sevdalar şöyle ağız tadıyla
Yaradanın hükmüyle onun azim adıyla
Gelen gidebilseydi keşke kendi muradıyla
Revamıdır kulunun dirisi kavrulurken