Resulün vedası..

Resulümüz bilince vakt-i eceli,
Emir verdi Bilale,çağır Eshabı,
Mescide geldi bütün Medine Halkı,
Resulullah doğruldu çıktı minbere.

Hamdetti senayla Yüce Allahına,
Kendinden bahsetti gelen haziruna,
Cennet ve cehennemle korkuttu keza,
Gözler yaşla doldu,vedasıydı zira.

Ey Allahın Resulu,bu nasıl hutbe,
Kalplerimizi yaktı geçti,katre,katre,
Resulullah dedi veda edenin hutbesi,
Ayrılış vakti geldi, herkes bilmeli.

Ölüm her mahluka,herkes ölür mutlaka,
Ne büyük melek,ne Mürsel kalır burda,
Baki olan O zattır, Allah ecelli Ala,
Ben de bir faniyim,yaşadım aranızda.

Gelmez Peygamber artık benden sonra,
Sonuncusu,Hitam-ı misk bendim zira,
En hayırlı Ümmet sizsiniz mutlaka,
Allahtan korkun,hazır olun mezara,

Şehadeti okuyup,kılın namazı,
Zekatları veriniz,yapın Haccı,
Ramazanda sıcaklarda,tutun savmı,
Helali,haramı bilerek yaşamalı.

Kardeşlerime söyleyin selamımı,
Selman-ı Farisi,biz kardeşin değil mi,
Siz Eshabım ve yardımcıydınız bana,
Kardeşlerim gayben, iman ederler bana.

Vefatına beş gün kala okudu hutbeyi,
Eshabın feryadı dağladı yürekleri,
Resul-ü Zi Şanın sayılıydı günleri,
Yüce Müsafir yolcu,nasıl dayanmalı.

18.06.2012-Kırıkkale