Resule Götür Şiiri - Muammer Yalçın

Bin dörtyüz yıl geri alsan zamanı
Diyorum ki resul zişana götür
Bedrin Aslanıyla kılsan cumanı
Diyorum ki Resul Zişan’a götür

Desen bu günahkâr hüsranda bütün
Desen şefaat et durumu çetin
Desen Ya Muhammet oda ümmetin
Diyorum ki Resul Zişana götür

Beytullaha gitsek huzuru bulsak
Arafata çıkıp orda kalsak
Mescidi Nebide namazı kılsak
Diyorum ki Resul Zişan’a götür

Ben günahkâr biri yüzü karayım
Huzuru mahşerde seni arayım
Sancağı altına söyle varayım
Diyorum ki Resul Zişan’a götür

Bu öyle bir sevgi samimiyet ki
Bizim elimizde bu kutsal yetki
Kardeşine öyle bir dua etki
Al beni Resuli Zişan’a götür

O sevgili kulun Rabbim ezelden
Ayırma ne olur bizi güzelden
Tez kavuştur bizi ona tez elden
Diyorum ki Resul Zişan’a götür

Sözüm tüm dünyada ehli imana
Akaid’i düzgün her Müslüman’a
Muhammedül emin olan limana
Diyorum ki Resul Zişan’a götür

Ey büyük sahabi peygamber yari
İstanbul’da yatan Eyyup Ensari
Geri Medine’ye dönerken bari
Benide al Resul Zişan’a götür

Peygamberin deve güden yareni
Dilinden düşürmez yüce kuranı
Yemen ellerinde Veysel Karani
Benide al Resul Zişan’a götür

Günahım sevabı bastırmadan gel
Azrail köşeye kıstırmadan gel
Bildiğin yol varsa kestirmeden gel
Al beni Resuli Zişan’a götür

Yazmaya uğraştım böyle tarzımdır
İslamın beş şartı benim farzımdır
Senden istediğim en son arzumdur
Diyorum ki Resul Zişan’a götür

Yalçınım kendini ipe götürme
İsa’ya Musa’ya küpe götürme
Onlara da inan şüphe götürme
Diyorum ki Resul Zişan’a götür