Restoran Şiiri - Yusuf Cantürk

Bir gurup oturmuş masa başında,

Kimi otuz, kimi elli yaşında.

Peçeteler bembeyaz ve masa örtüsü,

Bir nazar attım, işte merak dürtüsü.

Garsonlar etrafta, el pençe divan,

Sessizce koşuşan, her emre uyan,

Duyulur ne çatal, ne bıçak sesi,

Hafif bir müzik, CHOPIN ‘IN bestesi.

Nezaket havası vardı, oradaki masada,

Sanki birleşmişler gibi aynı tasada .

Hem yemek yiyorlar, hem de muhabbet,

Hem terbiye görmüşler, hem de edep.

Bambaşka bir dünya sanki burası,

Ne sululuk vardı, ne de SULU-KULE havası.

Zevkli geçti yemek, yirmi - yirmi dört arası,

Kalkmam gerek artık, tam da gitme sırası

Gölcük-1995