Arkamdan ölüm koşuyor dörtnala
Sabırsızlığımın nedeni
Korkusuzluğumun nedeni
Gölgemi kuşatmış
Gölgemden büyük, gölgemden kara
Bildiklerimi taşa kâğıda söze sese dökme telaşım
Fırtınayla yüzleşememek duramamamın asıl nedeni
Cehennemden yeni çıktım
Cennetin şarabından içmeden girmem o sağır dehlize
Toprağın bağrından yeşermişken bir kere
Gök kubbeden sallanmadan inmem yeryüzüne
Bilmem kaçıncı döngüde
Sarar kuşatır ruhumu
O ana kadar
Ses benim, söz benim, kendimin kölesi de efendisi de benim
Son yağmurla ıslanana kadar son yalnızlığım
Yüreğimin ninnisiyle beslediğim gözyaşlarım
Beynimin dar sokaklarında yeşerttiğim nergis kokan hislerim
Çocukluğuma sakladığım hayallerim
Hepsi hepsi hepsi benim
Kınından çıkardım bir kere kalemimi
Sevgisizliğin başını gökkuşağına asmadan,
Gölgemin karasını ruhumun moruna boyamadan,
Umuduma ortak edip aydınlatmam ölümün ulağını
Ve onun kapkara soğukluğunu
Kayıt Tarihi : 23.1.2022 17:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!