Rest çektim Şiiri - Mahmut Çiçekdağı

Bu gün hayatımın anlamına rest çektim
Kâğıdı kırıştırıp yırttım kalemi kırdım
Hüzün çekmeli anıların üzerini çizdim
Bu güce yaşamak için nedenim yok
Ölümün sınırındayım

Son veriyorum
Heybeder bekleyişlerime
Sensizliğin kokan odalara
Gecelerdeki anlamsız kekeleyen hecelere

Kulağımdaki çınlamalı sensizliği
Bu şehrin gürültüsüyle boğuyorum
Rüzgârlarla ömrüm olan sensizliğin renklerini
Uçuruyorum
Yüreğime kancalar atan şarkılarını susturuyorum
Hasretini fırtınalı denizlere kulaç attırıyorum

Yeter artık
Bittim usandım artık gidiyorum
Davul, zurna çalıyorum bağırıyorum
Oynuyorum
İçimdeki enkazları sessizce topluyorum
Yarım kalmış şiirime nokta koymadan gidiyorum

O kadar çok durdum yüreğime, yüzüme attığın
Kederli, hüzünlü sözlerinin karşısında
Gözünde bir damla yaş olsun istemedim
Ben ağladım
İnanmadım, duymadım, görmedim
Sonunda aldanan ben oldum
Bahanelerle avundum
Ve tükendim
Tarifsiz acılarla kaldırımlarda sarılıp
Düşlerimle ısınmıştım
Artık yeter dedi
Yanağında kırışıklar
Elimde, ayağımdaki titremeler
Gidiyorum
Şimdi sen resimlerle yıkımlarını seyret
Sonra gül geç ne olursa olsun
Onca yıl taşıdım seni yüreğimde
Sadece mezarıma boynu bükük güller dik yeter