Rest Şiiri - Lamia Canay

Yağmur gibi indirdin ihanetin üstüme
Yüreğini tıkadın sana seslenişime
Bir avuç cennetini sunmadın yüreğime
Rest çektim ben sevdama isyan ettim hayata

Sevmek nasıl olurmuş göresin diye sevdim
Seven bir yüreğim var bilesin diye sevdim
Yüreğin sevmek bilmez öğrensin diye sevdim
Rest çektim ben sevdama isyan ettim hayata

Gün sayıp beklemedin yokum ben özlesen de
Yalvarıp yakarsan da bittin artık sen ben de
Şimdi pişman olsan da yazınmış kaderin de
Rest çektim ben sevdama isyan ettim hayata

Yarim dedim ben sana canımdan can bağladım
Soğuk geceler boyu hep yalnız sabahladım
Ne ilk ne son kurbandım meğer boşa ağladım
Rest çektim ben sevdama isyan ettim hayata

Gitmek gerekir bazen yormadan bıktırmadan
Çekil git hayatımdan silin anılarımdan
İçimdeki kor sönsün akan gözyaşlarımdan
Rest çektim ben sevdama isyan ettim hayata

Sen yolun başındayken ben olurdum son durak
Ben de aşkın kalmadı yüreğim susuz toprak
Benim kaderimmiydi ağlamak yakınarak
Rest çektim ben sevdama isyan ettim hayata

Üzgünüm ne istedin o saf masum sevgimden
Sen bende yabancısın nefret ettirdin senden
Ömrümce kan sızacak yaralı yüreğimden
Rest çektim ben sevdama isyan ettim hayata

Sevdamı meze yaptın çilingir sofrasına
Ona hiç acımadın tuz bastın yarasına
Vuslatların koynundan savurdun girdabına
Rest çektim ben sevdama isyan ettim hayata

Hiç içimden gelmiyor sana şiirler yazmak
Sek içiyorum hüznü anlamsız sulandırmak
İstedim sarhoş olup sana nefretim kusmak
Rest çektim ben sevdama isyan ettim hayata