Dünya dediğimiz
şu hapishanede
ayağımızda
ölüm prangaları
resimler yapıyoruz
yaşama dair.
Kimimizin arası iyi
hapishane müdürü ile
gökyüzünü mavi
güneşi gülen
doğayı tüm renkleri ile
boyuyor
yüzünde gülümsemeleriyle.
Kimimizin yeri hücre
bir tek rengi biliyor
her yeri onunla
boyuyor
beyninde burukluklarıyla.
Gün geliyor
prangalarımızı dünyada bırakıp
resimlerimizi
göstermeye gidiyoruz.
Kayıt Tarihi : 10.4.2001 15:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!