Ressamın Gelişi Şiiri - Akın Akça

Yürüyen çekmeceler,
Bir açılıp bir kapanıyor.
Ressamın heyecan yapmasına rağmen,
Bu yüzden bebek ile adam
Bir noktada kesişip, buluşup
Birbirlerinden haber alabiliyor:

Elinde paleti, fırçası ve cep çantası ile
Yürüyor geleceğin ressamı zamanın içine,
Sığışarak, boş bulduğu bir yere.
Cüzdanını açıyor ve çöl havuzu-
Tohumları’ndan biraz serpiştiriyor.
Küçülüyor geniş çorak alan bir anda,
Çiçekler ve ağaçlar fışkırıyor yeryüzüne!
Yeni doğmakta ta karşıda bir dağ;
Sanki bir bağ, büyükçe, saniyesinde
Fink-çilekleri’yle doluşuyor, her yerde;
Dağın ensesinde, ressama göre öte.
Kaf dağı mı ora? ama bir bakınca,
Her taraf hayat kaynıyor artık, baksana!

O köylü kadın ağır ağır iniyor
Sanki günahı eteklerindeki serpe serpe,
Eteklerine bu dağın; adama yaklaşıyor.
Tam önünde durduğunda,
Karışmış saçlarını hafifçe aralıyor.
Daldırdığı kepçesini kazana;
Ressama, çıkartıp uzatıyor.
Bir şeyler içiriyor veya yediriyor.
O şimdi sırtında taşıdığı
Sehpasını da koydu, belli,
En güzel resmini yapacak;
Yağlı boyasına gidecek onun eli:

Bir bebek doğdu aynı anda
Bir zaman küvezinde,
Vakt içinde bir yerlerde.
Gökleyen gümbürtüler
Bir süpernova daha atıfladı:
Ölen bir başkası, yeni canlanan
Hayat verdi bu bebeğe
Ressam mı önce şarkı söylemişti,
Evvela küveze filiz düşen yoksa
Bebek miydi, sorsaydı birisi?

-
buradaki “cep çantası” bilinçli olarak ilginç bir cüzdan yaklaşımı
olarak seçilmiş olup, çöl havuzu tohumlarını barındırdığı için
böyle adlandırıldı.
Fink çilekleri: bir türetme (fink atan, hızlı bürüyen şen çilekler)
Gökleyen: tahmin edildiği üzere :) Patlayarak kendini çoğaltan sema.. gibi