Ressam Şiiri - Derya Avşar

Ressam; can verir resmine.
Kendi susar resmini konuşturur.
Acıyı giyinir üstüne, huzuru verir.
*
Tek başına binlerdir.
Sanata ruhunu verir,
Bedeller öder.
Ama yine sevgi ile resmine döner.
*
Paletini hazırlamış, fırça ucunda damla damla sevgi.
Derinden akıyor gözlerdeki ışık resmin dengi.
Hüznü öyle sarmış ki, resim tek başına bir sergi.
*
Ressam; resme işlerken, içindekini,
Ufkunu sonsuz bir derinlikle bütünlüyor.
Hayat tıpkı bir ressamın, resmi gibi durur bakınca!
Beyaz bir tuval gibi, önce bomboştur.
Issız ve anlamsızdır.
*
İnsanların varlığı ile anlamlaşan hayat gibi,
Yavaş, yavaş fırça tuvalle buluşunca,
Gökyüzü boyanın o masmavi rengine karışır.
Fırça resimle öpüştüğü anda bütünleşir.
*
Ve fırça çarptığı her darbede,
Resmin biçimi değişir.
Şiir kadar derin,
Kitap kadar özgürdür resim.
*
Ve engelleri aşan şelalenin,
Kayalıklar arasında fışkırışı,
Mutlu insan gibi haykırır.
Bir at gibi kükrer.
Derinliği şaha kalkar.
*
Ve bazen özgürdür olabildiğince…
Ve gidebildiğine inebiliyor derinliklerine.
Bir ressamın elleri dünyanın,
Ve hayattın dili gibidir…
*
Dilsiz hayatı kötülüklerden ayıklayıp,
Güzelleştirerek, elleriyle sunabilir.
Ve her insan ressam olsa!
Dünyayı güzellikler sarardı.
*
Doğayla bütünleşir, aşinadır resmine ressam.
İnsansız bir hayat gibi anlamsızdır,
Boş bir tuval…
*
Ressam; tuvale yaşanmışlık katar, canlandırır.
İnsansız bir dünya, resimsiz bir tuvale benzer.
Ressamsız bir dünya, şekilsiz bir çöle benzer.
*
Doğayı kurutan cehalet, evrenin düşmanıdır.
Bilgi ve doğruluk, sanatın ve sanatçının gözyaşıdır.

Bu şiir; Ressam, Eser Afacan’a ithafen yazılmıştır…

Tarih; 26.02.2012 İstanbul
Derya AVŞAR