İnsan!
Boş gezen tayfası olur ya sıkılmadan.
Elem verici bir renk,onun rengi siyah.
Eğri doğrulur ya,mekan ‘‘an’’bozulmadan.
Huzur dili musiki,bu dilimde dimağ.
Elde !
Kalem,yaz-boz tahtasına fısıldamadan
Tuvale kendini çizen,sanatkar ressam.
Üstat fırçanın kralına ‘‘zan’’ olmadan.
Büyük galebedir,elsiz parmaksız ressam.
Tablo!
Tabir,anlatım mısrada bir an durmadan.
Bu renk cümbüşü,tuvalde ucuzca sergi.
Parmaksız fırçayı,tuvalde kovalayan.
Çizdin mi bana! İçinde yaşanan resmi…
Eylül 1995
Erkan ArslanKayıt Tarihi : 13.5.2005 18:57:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!