Resminle Sohbet Şiiri - Bülent Uz

Kar yağıyor ince, ılık göz beyazı
Anlat diyorsun…
Ne biliyorum ki, ne anlatayım. Konuştuğum resmine.
Zayıflamışsın Çok uğraşmışsın belli, bu halin olmak için
O eski halin gözlerimin önünden gitmiyor ki
Resmini sevdim uzun, uzun
Hala gözlerin ışık saçıyor.
Alamıyorum yıldızlarından kendimi
Şimşekçe, keskin, ufalayıcı, asabi.
Ufka bakıyorsun. O da ne
Benim rüyamda, rüya görme olasılığın mı var ?
Yoktur be. Olabilir mi ki. Niye ufaldım karşında o zaman
İlk defa görüyorum… kırmızı ruj sürmüşsün
Kor ateş olmuş buğulu ve nemli
Baktıkça enginlerine kulaç atasım geliyor
Nefes gibi ıslak rüzgâr kadar serin Yağmur çisemiş gibi
Yemyeşil çimenler ülkesindeki nadide çiçek
Şımarıkça taptaze kokuyorsun.
Uçuk koku, burnumu kaşındırdı
Gülecekler bana resmi kokluyor diye
Nefesime karışıyor hissediyorum.
Keşke hayatımda keşkeler olmasaydı.
Gözlerine bakamamıştım bile
Canlı kanlı halin dilimi lal eylemiş
Karıncalanan ayaklarım dirayetini kaybetmişti
Konuşacaktım ama sesim ergenmişçesine çatallandı.
Hıçkırıkla, gıcırtı arasındaydı.
Hâlbuki o kadarda prova yapmıştım.
Sen cumbada ben sokak kedisi
Sana şiirler okurken saçlarına tutunmuştum.
Saçların derken boyamışsın sanki
Renk aynıda ton farklı
Ne oldu aklar mı düştü…
Hadi sen var git yoluna
Bana yine hasretinle yanmak düşsün
Merak etmiyor da değilim. hali hazır hani
Bunca derdin içinde ıssızda cüzdanın gizli yerinde
Var olan bu resim yaramı kanatırken
Senin dünyanda Bülent toz dumanken
Naif bir gecen olsun.
Bilmesen de Gülüşünle avunan gönlün şairisin.
Güvercinler uçuyor ufka doğru
Gözlerim kısılıyor. Yine mutluyum
Saçlarını dağıtmayı başardım. Şad oldum. Öpüyorum. öpüyorum