Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Yeryüzü bir tuval gibidir, benzetene, becerebilene...
Her fırça darbesi bir imge, bir can, bir canlı...
Her renk, farklı bir olay...
Mesela pembe, aşk... Sevinç, heyecan..
Beyaz masumiyet, temizlik, arınmışlık...
Mavi umut, yarın, beklenti, biraz huzur açığı...
Gri mi?
Şiirdeki gibi...
"Karamsarlık", kir, pas... Gerginlik... Savaş bulutu sanki...
Ve insan..
Elinde fırça.
Düşüncesini yansıtır, yaşadıklarından hissesine düşeni...
En çok da korkuyu, açlığı, sefaleti nedense....
Zulmü, zulmedenleri...
Hayat böyle..
Bir resim gibi...
Tebrikler Önder Bey, Kardeşim..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta