Resmini Çizebilirim Şiiri - Ayşe Pehlivan

Senin resmini çizebilirim artık.
Sen derken kast ettiğim
Biraz daha şekillenir beyinlerde...

Senin resmini çizebilirim artık,
Zira dün gece rüyamda,
O kadar ayan beyan,
O kadar sendin ki,
Bu nedenle çizebilirim resmini.
Hem de tükenmez kalemle.
Silgi kullanmadan.
Resmini çizmeliyim
Vakti geldi hiç oyalanmadan…

Önce çooook büyük bir kâğıt üzerine
Bir yuvarlak çizilmeli.
Öyle bir yuvarlak ki bu,
Tam da olması gerektiği gibi.
Çıkmamalı elmacık kemikleri.
Şişman değil topluca,
Zayıf değil güçlü bir çizgi.
Evet bu senin yüzünün
Takribi ölçülerle kağıda yansıyabilenleri.
Sonra
Biraz daha koyu olsun diye çizgilerin rengi,
Belki de büyükannemin yaptığı gibi
Hafifçe kalemin ucu ıslatılabilmeli.
Şimdi boyun,
Hani enseyi koklayacağımız zaman
Bebek kokacak,
Bir yandan da çocuk
Olası mikroplardan korunacak.
İşte o ensenin tam karşısı olan
Boyun çizelecek.
İki çizgi,
Çok kısa değil ama
Çok uzun olmamalı asla.
Öyle çizilecek boynu,
Boyun ki bağlayacak kalbinle beynini…
Omuzlar biraz güçlü olmalı,
Biliyorum dünyanın yükü
Yıkılacak onlara.
Dostların yaslanarak omzuna
Dertlerini anlatmaya çalışacaklar
Kelimelerin zorluklarıyla.
Yüzüne dönmeliyim yine,
Hani o yüzün dediğim yuvarlağa.
Şimdi gözler çizilmeli ama
Önce kaşlar belirlenmeli
O yüzün üst kısmına.
Kaşlar kalem kaşlar,
Kalın değil, ince de değil,
Olması gerektiği gibi, hafif yay.
O kaşların çizgisi
Ortaya doğru kalınlaşmalı biraz da.
İki kaş birbirine paralel,
Birbirine yakın.
Sonra sıra geldi işte gözlere.
En zoru bunlar,
En gereklileri de,
Görülecek buralardan dünya,
Görülecek dostlar,
Görülecek güzellikler.
Buradan yansıtılacak
Kalpte mekan kurmuş sevgiler.
Buralarda birikecek tuzlu su,
Ağlamak anlamanın bir işareti,
Ağlamak anlayabilmenin bir resmi diye…
Vedalara tuzlu su eşliğinde
Izdırap ilişecek,
Ne kadar yanarsa can,
Giden için o kadar üzülünecek…
Ne kadar akarsa tuzlu su,
Gidenler gelmek için
O kadar acele edecek..
Bir resmin oldu senin
Yazıyla çizilen,
Bir resmin var artık
İşte bu Mihrimah denilen…

02. Kasım. 2008