Resmine tutunduğum zamanlardı

“Resminde bulunduğum zamanlardan, resmine tutunduğum zamanlara..”

Resmine tutunduğum zamanlarda
Uykusuz kalırdı hislerim
Gözlerim kapalı kalırdım, bende bıraktığın yüzüne
Hemde her gece.

Beni karalayan bir sen vardın
Parmaklarınla süründürdüğün derin maviyle
Herkesten daha çok karalardın beni
Gitmelerinden daha az.

Toparlardım, gözlerimin dağınıklığını
Bakışlarımı çevreleyen her boşlukta
Yüzünü tamamlardım,
Hayal kahvesi gözlerimde..

“Ben belki de sadece sensizliğin tekiydim..”

Bir pencere daha silerdim fırça darbesiyle
Hiç pencerem kalmazdı,
Dalardı nefesim karalıklara
Yerine koyardım, yüzünü topladığım denizleri
Yitik gözlerinin karanlığıydı yakamoz
Ayışığını kemiren gecede..

“Gülüşlerinde ıslanıp, gidişlerinde kururdum”

Bırakırdım ellerimi; parmak izlerime dolanan resmine
Resmini gölgeme bırakırdım
Varlığınla yıkanırdı
Günbatımında kururdu
Ve başlardı yokluğunun kalabalığı,
Kalabalığın hüznüme tutunur
Her yıldız bir ihanetle düşerdi
Uykusuz nöbetlerime..

Son (b) akışımdı
Sığındığım silinmeyen yüzüne
Ve kaç mevsim tutundum
İntihar sahnelerimde bulunan resmine
Deli gömleği giydirdiğin gönlümde
Noktalarınla öldürdüm gölgemi.

“Seni düşlerimde biriktirdim”

Son düşlerde girerdi
Gözlerimin (k) aralarına
Girerdi ayrılık kirpiklerimin kanına
Ve satırlarımın arasında sendelerdim,
Kelimeleri bağlardım düşmelerimin arasına
Her düğümde yokluğun kanardı,
Her kanamada bir günah
Her günahta yağmur
Yağmurda ecel
Ecelde seni yitiriyordum.