Resmin Düşüşü Şiiri - Turgut Uzdu

Resim düşer
Çerçeveler boşalır gün gelir
Avuçlardaki sıcaklık uzaklaşır
Mevsim eylüldür artık
Kış yaklaşır.

Şarkılar susar
Notalar duyulmaz gün gelir
Sevinçler gibi hüzünler unutulur
Gözler ağlayamaz
Pınarlar kurur.

Acı acıtmaz
Yürek atışları buzlaşır gün gelir
Cellat gözleri yerleşir yuvalarına
Bakışlar donuklaşır
Hükümdarlığını ilan eder sessizlik
Göç durur
Bir defter çıkar ortaya
Bir kalem
Bir kalem doğumla ölüm arası bir yalan uydurur.
Ağlamıştı der
Gülmüştü, sevmişti bir zamanlar
Kavuşmuştu, ayrılmıştı
Yürümüştü, durmuştu
Nereye gittiğini bilmeden
Bir ömür koşmuştu…

Saniyeler soğur
Baharın artıkları uzaklaşır
Nefeslerin uzar arası
Yolun başı mı sonu mu bilinmez
Teklik tek kalır
Defter kapanır.
Kırılma sesi gelir kalemden
Karanlığın feryadı doldururken her yanı
Dudaklar morarır
Yaşayamaz artık ne konuştuğu, ne sustuğu anı…
Kış gelmiştir
Kendi yaptığı bineğe biner
Veda bile edemeden hatıralarına
Bakamadan arkasına son bir defa
Sessizliği ile çok şey anlatıp
Sadece gider.

Resim düşmüştür artık
Çerçeveler boşalmıştır
Avuçlardaki sıcaklık buz kesmiştir
Mevsim kıştır
Bir doğum
Bir ölümle sona ermiştir.