Hayatımızı biz boyayıp süsledik,
Bir başına hepsini çizip boyayamazdim.
Sandık ki Peysaj, Rengarenk çiçek ve böcekler,
Oysa eline fırca da vermistim senin,
Evimizi sen boya…. ben bahce yaparim diye..
Dogru ya! Sen zıt renkleri seversin,Benim sevmedigim,
Haklisin. Onlar da tamamlar resmi.
Olmasa olmaz iste,
Tuval e can verelim diye! ..
Biz yemin ettik ömürboyu evliliğe,
Oysa şimdi kapkara, nerde toz pembe,
Tuval bile senden yana, 16 yıl! ...
Resimde olsa soldu işte…
Hal bu ki, kendi ellerimizle boyadik.
Amacim senin, benim renklerin degil.
Ben ana renkleri secerken, birazda sen boya,
Fırcayi her elime aldigimda,
Katman katman oldu,
Sen bıraktın artık! …Aslinda biraz baksan,
Olmamışa bir renk katsan,
Taşmış yerleri ispatula ile kapatsan,
Ne olur du mecbur bırakmasan……..
Yada artık, BOŞVER! ...
Ister yırt, istersen Karala….
YORGUNUM! .. Üzgünüm tabi…
Gözlerim renk seçmiyor artık,
Ellerim bile, fırca tutarken titrek,
Ya taşırırsam, ya kırmızıyı sevmezsen,
Günesi bile hesap edemedik, Batışına denk gelmis,
Birde kızımızın giydigi etek, sevdigim renkti kırmızı, boyadım.
Sen firçayı tutmayı unuttugunda, ben hala…
Güneşle uğraşıyordum. Sabahla birlikte açsın diye!
Ugraştım ama olmadı, Şimdi sen söyle! ..
Resmi duvara mı asalım? YOKSA TAVAN ARASINA MI?
Kayıt Tarihi : 29.9.2008 14:54:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!