Resimlik Şiiri - İsmet Can

Tahta, desenli bir yapın var
Süslü köşelerin, ince ve dar
Bilmem bu kaçıncı resim, yıllar boyu
Çerçeven, sanki anılarımıza dört duvar

Rahmetli dedemi barındırdın
Siyah beyaz suretiyle
Sonra babamı koyduk içine
Cüsseli kudretiyle

Doğunca ben
Bebekliğim girmiş anılarına
O bebek çocuk olmuş ya sonra
Okul önlüğümle kalmışım sanılarına

Yarınlar ne getirir bilinmez
Hayat, yazık ki dilimlere bölünmez
Çerçevenin içinde ki anılar, burksa da yüreği
Ölmek istense de ölünmez

Tüketmekle bitecek sayılı nefesler
Yaşam, değil ki mevsimlik
Şimdi bende evlendim, biliyorsun
Üç kişi olduk, ben, eşim ve sen, resimlik

Sende yaşlandın
Boyaların döküldü
Hatıralar birer örtü
Sanki ruhumuzdan söküldü

Kimbilir kaç kez silindin
Sonra kondun sehpaya
Çok yer değiştirdin ya, neyse
Yıllar uçtu havaya

Şimdi kızımın fotoğrafı var çerçevende
Ama o, seni beğenmiyor eskisin diye
Anılar hain, bilirsin sende resimlik
Yaşlı bedenler olmuyor modifiye

Yılların yılgınlığını taşıdın, bilirim
Resimleri çıkarınca, için boş kalıyor işte
Ne suretler kalıyor, ne de anılar
Ömür uzadıkça, insan kendini salıyor işte

Özür dilemek çare değil
Son kullanma tarihini çoktan geçtin
Değişme zamanın geldi işte
Tüm geçmişimizi demode biçtin

Dedem adına
Babam adına
Kimse doyamadı hatıranın tadına
Hakkını helal et
Resimlik

02 12 2008