Resimlerin Ve Ben Şiiri - Zafer Özkay

Bu gece sanki bitmeyecek,
Bu sabah gün doğmayacak gibi,
Önce resmine baktım sonra,
Yıldızlara, elim titredi.

Önce geçmişi, Sonra seni ve,
Güzelliğini düşündüm, seni düşündükçe,
içim ürperdi, bir an ayrılığı unutup
Aramak geldi, seni içimden.

Hayallere daldım,
Sonra resmine baktım,
Yine güzelliğine kapılıp,
Şarkılar şiirler yazdım sana.

Biliyor musun?
Senden sonra hiç kimseyi sevemedim,
Hep korktum sevilmemekten korktum,
Yine aşka sevdalara yenilmekten korktum.

Bilemezsin,
Sen hiçbir şeyi bilemezsin,
Senin için çektiğim acıları,
Senin için gizlice dökülen göz yaşlarımı,
Seni çılgınlar gibi sevdiğimi bilemezsin.

Bir de yırtmak istediğim resimleri,
Yakmak, bir yerlere gömmek istediğim,
Resimleri, bir anıları silmek istedim ama,
Ama olmadı yapamadım elim bir türlü varmıyor,
“Hayat bu neylersin bir futbol misali yenmekte var,
yenilmekte, sevmekte var sevilmemekte.”

11 Nisan 2005 Karaman