Resimlerden Çıkan Sen Miydin

Hiç yaşanmamış anılarımla
Gurbet kokan bir hayatım var
Gökyüzüne açmışım ellerimi
Her bulutta “sen” kokan bir buğu var
Bu şehir hatırlatır seni bana
Varlığını her taş haykırır dünyaya
Ateşten ve Vardar’dan çekiyorum ellerimi
Gözlerine batırıyorum, bakan bulutlarda
Ben ne mehtabı alabildim içime
Ne de sen görebildin geleceği
İhmal edilmiş duygular hesap sorarken bana
Bu “Kaybolan Şehir”den sesleniyorum sana
Sen ki şiirlerin sultanısın
Yeşeren ekinlerin buğdayısın

Bir hicrandır kaldırımların seslenişi
Senin sessiz gemidir yüzen Vardar’da
Gemi de bizim su da bizim olmalıydı
Sen giitiğinden beri
Bu şehrin gözyaşları doldurdu nehirleri
Böyle mi ağlayacaktı türküler ardından
Göremeyecek miydin kaybolan şehrin dirilişini
Oysa bütün umutlar ülkeme doğacaktı
Resmini taşıyan her duvar gururluyken hâlinden
Senin umutlu gözlerin mutluydu giden yerden
Beklenmedik bir fırtınaydı, çıktın resimlerden
Ansızın gelişinle yeşerdi bütün umutlar
Neydi bizi bağlayan gözlerine
İsa Bey’den gelen sesler kimindi
Şiirler miydi seni karşılayan
Yoksa onları okuyan diller mi
Gözyaşlarım akıyor nedensiz
Karşında ellerim titriyor
Bu bir düş mü, gerçek mi
Bu şehri saran ırmak sen miydin
Gelen uzaklardan

Bak! Görmelisin Ramize’nin samanlı evi
Nasıl da parlıyor
Hüseyin Süleyman manileriyle sana koşuyor
Duyuyor musun
Davut Paşa Hamamı’ndan kadın sesleri geliyor
Bütün bu şehir seni bekliyor
Sevincinden saatler dahi durmaya hazır
Sen miydin çıkan resimlerden
Bu top sesleri bir savaşın belirtisi değil
Bu şehre senin muştunu verir
Yüksek yüksek tepelerden geliyor bu sesler
Yusuf kayığını onarmıştı
Yeni gelin senin için altınlarını takmıştı
Türküler seferber olmuştu yoluna
Göç eden kuşlar dönmüştü yuvaya
Şimdi herkes seni bekliyor
Gözlerde, ellerde
Kalplerde, yüzlerde
Hep sen yazılmıştın
Gelişin bir tarihi canlandırmıştı
İçim içime sığmıyor
Oyuncaklarımdan vazgeçiyorum
Artık sen resimlerden çıkmıştın ya
İlk kez bu şehirde seninle karşılaşıyorum
Öylesine mutlu
Öylesine umutluyum

2002 Üsküp