Resimlerdeki Sen Şiiri - Rıdvan Cankiç

Senden sonra resimlere baktım.
Siyah saçlarını hayal edeceğim çiçeklere baktım.
Siyah yoktu!
Hepsi de rengârenkti, ışıl ışıldı.
Hepsini koklayamıyordum ama,
Eminim ki muhteşemlerdi.
Ama hissettiğim bir tek şey var.
Hepsinin renginde yüzündeki gamzelerin izi vardı.
Biraz daha dikkatli bakınca ne göreyim,
Çenendeki o minicik ince çizgi,
O renkli ve incecik yaprakların üzerinde de var.
Acaba dedim ağzının içi de çiçeklerin göbeğindeki gibi mi kokuyor?
Ben daha da güzel koktuğuna emindim aslında.
Sonra saçının yumuşaklığını düşündüm.
Sonra incecik yaprakları olan çiçekleri düşündüm.
Aynı şekilde yumuşaklardı diye hissediyordum.
Sonra saçlarının sıcaklığı aklıma geldi.
Kim bilir ne kadar sıcaktırlar!
O yüzden sürekli gerdanını kapatıyorsun,
O yüzden üşümüyorsun,
O yüzden sana sahip saçlar,
Sen de onlara sahipsin.
Tıpkı gökyüzünün bulutlara,
Bulutlarında güneşe sahip olması gibi,
Ben de hiç bir şeye sahip değilim!
Ama gene de orada bunu okuduğunu bilmek,
Öyle güzel bir duygu ki,
Dilerim bunu okursun,
Dilerim beni terk etmemişsindir!