Resimlerde Kalan Hayat

RESİMLERDE KALAN HAYAT

Ne akrep sokardı ne yılan çıyan
Yıldızlar yorgandı, soframız ayan
Dilimiz ikrardı, sözümüz beyan
Hiçlik bir varlıktı, nimetti bize…
​
Tarlada izimiz, bağda izimiz
Göklerde bir arşın durmaz dizimiz
Alnımız aktı, pak, tertemiz yüzümüz
Helal ekmek baldan lezzetti bize
​
Şafakta uyandık bir türkü ile
Ne bir mal hırsı ne bir kin ile
Gönlümüz coşardı bir aşk seliyle
Her damla gözyaşı rahmetti bize
​
O resim ki şimdi gözümde tüter
Yokluğun rüzgarı içimde öter
Bir mumun ışığı, bin güne yeter
Sanki her anımız kıymetti bize
​
Sırtımızda çuval, ayağımızda çarık
Yürekler yanardı, gözler hep ıslak
Kimseye sormazdık yarına ne varlık
Kanaat en büyük hürriyetti bize
​
Güneş batarken dağlar olurdu kızıl
Sözümüz senetti, kağıt ne lüzum
Her kapı çalınır, çözülürdü nazım
Komşunun derdi de kısmetti bize
​
O eski günler bir rüya mı şimdi?
Bir dumanı kaldı, yeller mi içti?
Ne varsa yitirdik, zaman mı geçti?
O mahzun hatıra bir suretti bize

YUSUF GÜL (GEZGİN)