Resimlerde Kalan Şiiri - Hümeyra Gün

Çocukken hep ev resmi çizerdik.
Pembe panjurlu,tek katlı.
Bacasından mutlaka duman çıkan.
Pencerelerine çiçekli perdeler asardık.
Bir bahçesi olurdu;
Vita yağı tenekelerine dikilmiş
fesleğenleri sıraladığımız.
Hani şair sorar ya;
Mutluluğun resmini çizebilir misin? diye...
Çizerdik valla.
Sonra biz büyüdük.
Evler büyüdü.
Dünya büyüdü.
Boyalar mıydı,kalemler miydi,
dünya mıydı,bize ihanet eden.?
Çizilmiyor Ustam
mutluluğun resmi....!
Ne zaman
dallı,çiçekli bir resim
çizecek olsam;
eteğimden çekiştiriyor,
ağlayan çocuklar,
ağlayan analar.
Sonra; aklıma sen düşüyorsun Usta!
"Güzel günler göreceğiz çocuklar,
motorları maviliklere süreceğiz"
Yeniden umutla sarılıyorum
kalemlere, boyalara.
Uğraşıyorum, uğraşıyorum, uğraşıyorum.....