Resimden Bakan Gözler Şiiri - Emsal Toprak

Anne, dedi çocuk sessiz ve derinden,
Babam ne zaman gelecek, nerede anne,
Annesi bir anda kalktı yerinden
Baban burada yavrum, bak gözlerine

Çocuk dönüp baktı, babasını görmek için
Babası gülüyordu resimden çocuğuna
Annesi göstermeden ağlıyordu için için
Benzemişti yavrusu kendi çocukluğuna

Çocuk hırçınlaştı, hızlıca geri döndü
Ben resmini değil, babamı istiyorum
Sanki zelzele oldu, bütün ışıklar söndü
Yavrum mahşerde, ben de O’ nu diliyorum

Anne de bir şehitten emanetti millete
Babası giderken peygamber kucağına
Yavrusunu yadigâr bırakmıştı devlete
Ay yıldızlı bayrağı dikerken ocağına

Gözlerinden sicim gibi inerken yaşlar
Anne sende mi ağlıyorsun dedi çocuk
Yavrum bizim çilemiz bittiği yerden başlar
Sabrımızın ecri büyüyen bir tomurcuk

Milletimizin tarihine geçti babalarımız
Benim de babam şehit, şehit çocuğusun sen de
Aydınlatsın ruhlarını bütün dualarımız
Yaşayacak şehit baban, sendeki bu bedende

Biçare masum çocuk, sarıldı annesine
Babam artık gelmeyecek mi söylesene anne?
Mum alevi gibi titreyen, şefkat dolu sesine
Düğüm attı hıçkırıklar sıcacık nefesine

Gelmeyecek yavrum, biz O’na gideceğiz
Alıp kanlı elbisesiyle, şanlı polis rozetini
Senin bıraktığın yerden, biz başladık diyeceğiz
Düşürmedik sancağı yere, koruduk izzetini

Duvardaki resim sanki, duymuştu bu sözleri
Tebessüm ediyordu baba, yavrusuna ve eşine
Tarifsiz bir huzurla gülüyordu gözleri
Su döküyordu gönüllerde yanan hasret ateşine