Resimde ki, kırık dökük bir evdi,
Önünde, yarı çatlak bir beton parçası vardı,
Üzerine oturan beden sana aitti,
Öyle masum bakıyordun ki,
Yüzünde sanki vefasızlığın adı yoktu.
Belkide öyleydi,
Belkide mecbur kalışının acısını çekiyordum.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta