Resimdeki Nefes Şiiri - Hasan Salih Avcı

Nefes almak için camı değil,
O resmi açıyorum.
Çocukluğun o eski karesinde,
Kendi kendime konuşurken,
Deli oluyorum belki de...
Deliriyorum.

Her şey bana seni hatırlatıyor:
Kedilerin o masum bakışı,
Çiçeklerin o güzelliği,
Gün ışığı
Aşkımızın sonu yok diyordum,
Resimde donup kalan gülüşünde.

Bilseydim…
Bilseydim ayrılık bu kadar keskin,
Bıçak gibi saplanıp zamanın içine,
Hiç bağlanmazdım belki de.
Ama nasıl kaçınırdım bahardan?
Nasıl korurdum kalbimi,
O ilk bakışta çarpan sesten?

Şimdi resim var elimde,
Ve her açtığımda,
Hem nefes alıyorum,
Hem boğuluyorum.
Aşkın sonsuz,özlemin bitmek bilmiyor,
Ayrılık ise tek gerçeğimiz…
Ve ben,o camı hiç açamadan,
Bu fotoğraftan ciğerlerime,
Seni çekiyorum