Fırtına sonrasının durgunluğu vardı
Buğulu, iri dolgun gözlerinde…
Geçmişi yaşıyordu,
Kağıt üzerinde durdurulan zaman kesitinde.
Yaşamın gerçeğiydi geçmişten kalan iz.
Dinen fırtına,
Bir yıkıntı bırakmıştı geride.
Alıp götürmüştü mutluluğa dair düşlerini,
Yaşanacak zamanı olmadığını düşünüyordu;
Günün bittiğini anlatan,
Kararan ufka bakarak…
Bir ömrü sığdırmıştı,
Şakaklarında donan bir damlacık gözyaşına…
Durdurulan zamanın dışındaydı,
Yıpranmış bir kağıt parçasının üzerinden yükselen,
Siyah beyaz kahkahalar!
Ve
Resimdeki kadının bakışı,
Yaşamın gizemini anlatırken,
Yeniden akmaya başlayan gözyaşları,
Şakaklarında donuyordu…
Kayıt Tarihi : 31.10.2009 10:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!