Resim Sergisinde Şiiri - Metin Yaltı

Ressam Belgin Purde'nin resimlerini izlerken oluşan düşüncelerimin şiiridir. Sevgili Eylül Bu gün aklıma gelince sanal da olsa resim dünyanda gezindim. İlk iki sayfada yer alanları görünce düşlemlerindeki kurgu ile kullandığın renklerde ki canlılık ilgimi çekti ilk bakışta. Bir zıtlık varmış gibi hissettim. Belki de benim resimden anlamayışımdan olsa gerek. Ben eskiyi, geçmişi anımsatan resimlerin renklerinin de eskiyeceğini mi düşlemekteyim yoksa... Ama o canlılık ümidi koruyormuş gibi geldi. Sevindim için, için. Sonra ki sayfalarda yer alan resimlerle iç dünyasında hüznü işlerken hüzünle dalga geçen özgür, barışçıl, bir yaklaşım sezinledim. Güz’de örneğin hüzün çağrıştırması gerekirken renkleri kullanış biçiminizde sona varmada bile ümidin hep var olacağını hissettirmişsiniz sanki Kuş muyum? İnsanın kendini sorgulaması kendini bilmesini anımsatıyor. Yaşamı algılamak gerektiğini ve bu algılamanın soran sorgulayan birey olarak gereklerini yerine getirmesini düşündürdü. Yoksa ne farkımız kalacaktı Kuş beyinlilerle aramızda.) Şimdi haklı olarak diyeceksiniz ki bunları yazmak senin ne haddine? En iyisi mi be resimlerinden duyduklarımı anlatayım size bir şiirle…