Resim Şiiri - Sertan Sarıoğlu

Seninle daha, çok geceler oturup içerdik
sen öyle küskün sevdalı misali
donuk bir fotoğraf gibi yüzüme bakardın,
bakışların içime akardı
(ışığın yüzünü parlatmadığı zamanlarda)

konuşmazdın ya hiç, ben anlardım seni
sen öyle kırgın sevdalı misali,
suskunluğuna sokulur, dinlerdim….

öyle dalgındın ki hep, aynı yere bakardın
bakışlarımı bakışlarının karşısına koyar
gözlerimi avuturdum

ve öyle dalgındın ki sen
ellerini ellerimin üzerinde unutup giderdin,
bilirdim geri gelmeyeceğini, hep bilirdim

eğilip yüzünden öperdim, sen susardın
saçlarını okşardım, sen susardın

seninle daha çok geceler oturup içerdik
suskunluğuna sokulur, ağlardım
ve sen yüzünde hep aynı gülümseme
donuk bir fotoğraf gibi yüzüme bakardın

son bir defa daha gel, ne olur
sonra yine gidersin
sana göstermek istediğim bir şey var
yaklaş biraz, işte…
hayatın batışı en güzel burdan izleniyor

şimdi sen gözlerin gözlerimde
ve yüzünde hep aynı gülümseme
donuk bir fotoğraf gibi masamda duruyorsun

belki de öylesin, yalnız bir resim.
öyle olmasaydın eğer,
sarhoş olduğumda bana güler, küfrettiğimde kızardın
ve ağlardın, ağladığımda
biliyorum, en az benim kadar insandın

ama bilmeni istediğim bir şey var,
ben en çok,
acılarını sevdim senin,
bana benziyorlardı….