Bu resime yıllar sonra tekrar baktığında
kendini aynı göreceksin.
Ama seni ne ruhun ne de aynalar aynı görmeyecek.
İşte o anda tam o anda
yaşadığın aynı zamanın içinde,
bambaşka biri ile tanışmış gibi
heyecanlanacak ve kandırılacaksın.
Devam! diyecek hayat sana
yoksa nasıl geçer bunlar.
İşte sen hükümsüz ruhunun acizliğine isyan ederek,
haykırmak istesende,
ne o nefes kalmış ne de o güç içinde,
ancak son nefesinde bir kelime ederek
kapatacaksın perdeleri.
Ve tutuşacak perdeler,
kül kül olacak asılı olan günlerin, ruhun,
sonra başka bir oyuncu için tekrar açılacak.
Böyledir işte hayat
ne kelime, ne ağlamak, ne de gülmek
hepsi nikotin gibi akar ciğerlerinde,
ve bir nefesle bırakırsın boşluğa.
Kayıt Tarihi : 25.11.2003 12:20:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!