soluk yüzü
üstünden sonbaharı atıp
kış titremesini sahiplenmiş
mezopotamya gibidir .
sağ gözü ;
fıratın akıntıya direnen balıklarını
sol gözü ;
diclenin beslediği toprağı hatırlatır
hatır'da bırakır .
böyle güzeldir ,
ağlayan bir çift kahverengi göz .
eli çenesindedir ki ;
konuşması yasak
siyah ojesini , adamın karanlığından zerk etmiş
tırnaklarına
Osmanlı döneminde yaşasaydı , kirpiklerinden
yeniceri ocağınin demirbasi olurdu (ok gibidir )
ve de Mozart kulaklarını giyotine yaslardı
keman kaşlarını çatınca
her konuştuğunda dilek tutardım
ey astroloji
bilmediğiniz 32 yıldız daha var !
her gülüşünde canımdan can alırdı ,
yanaklarına naş'ım düşecek .
dolmalı o gamzeler
kıvırcık saçların her gün vakit gecirdigi
bir boyun tanırdı ;
her kıyafetinin yakasına .
ama hiç bir araya gelmedi o iki yaka
İstanbul gibi
rüzgar kuzeyden esince kalbim dururdu
bu enfes rayiha , bir portre kadını kokardı
ARTIK TÜM KADINLAR BOYA KOKUYOR !
Yedikleri darbelerin hüznünü
makyaj büyüsü ile tebessüme çeviriyorlar
Harut ile Marut istişarede
alim ile zalim fingirdeşiyor ;
Cihangir ' de.
biz ise ;
ortamın sıcaklığına ayak uyduran şarapları bırakıp Galata'da
sigaraya gebe tütün tablasını ,
alıyoruz doğumhaneye
Ortaköy kıyamet görüyor
Ortaköy olalı ilk defa !
Kayıt Tarihi : 1.11.2018 00:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!