Resim Şiiri - Yıldırım Kırlılar

Bir resme can vermekti sevda
karşılıklı bakışmak tı
içini dökmek yalnızlığını paylaşmaktı
bir resme bakıp ta ağlamaktı sevda
yaşatırsın aklında en güzelini
yalansız riyasız
arı duru
bir resme tutulmak
aşkların en doğrusuydu
sen ona can verdikçe
o sana umut veriyordu
nede güzel gülümser duvarda
nereye dönersen dön hep yanında
nede güzel okşar avuçlarını
dokunur bakışları yüreğinin tam ortasına
platonik falan değil bu
ben resmine bakıp ta seninle çok dolaştım
resminle derdi kederi mutluluğu paylaştım
söyle bana kim tahammül eder
hayatın getirdiği umutsuzluklara
kim ortak olur acılarına
ne içki ne çay ne sigara
nede bir arkadaş katlanır yalnızlığına
ateşe düşmüş rüzgar gibi sarıldım resmine
dağlara dokunan bulut gibi
deniz gibi ırmak gibi çay gibi
döküldü hislerim yüreğine
ben resmine bakıp ta tutundum hayata
bana güç verdi bana yaşama sevinci
bana ekmek verdi
resmim deyip geçme sevgilim
o bana
aşkların en mükemmelini verdi
şimdi sen yoksun
sesin yüzün yok
bir başımızayız
gördün mü
o beni
hiç terk etmedi
resmim deyip geçme sevgilim
o senden
daha yürekliydi
ben
resmini seviyorum
biliyorum o da beni
ben ona can veriyorum
o bana
nefesimi
15.07.2017