Resim Şiiri - Pınar Gürbüzer

Seninle daha çok akşamlar oturup içerdik
Sen öyle küskün, sevdalı
Donuk bir fotoğraf gibi yüzüme bakardın,
Bakışların içime akardı.
Konuşmazdın ya hiç; ben anlardım seni.
Sen öyle kırgın, sevdalı.
Suskunluğuna sokulur dinlerdim.
Öyle dalgındın ki hep aynı yere bakardın,
Bakışlarımı bakışlarının karşısına koyar
Kendimi avuturdum.
Ve öyle dalgındın ki sen
Ellerini ellerimin üzerinde unutup giderdin.
Bilirdim geri gelmeyeceğini, hep bilirdim.
Eğilip yüzünden öperdim, sen susardın.
Seninle çok geceler oturup içerdik
Suskunluğuna sokulur ağlarım.
Ve sen; yüzünde hep aynı gülümseme,
Donuk bir fotoğraf gibi yüzüme bakardın.
Son bir defa gel ne olur.
Sonra yine gidersin.
Sana göstermek istediğim bir şey var,
Yaklaş biraz işte.
Hayatın batışı en güzel buradan izleniyor.
Şimdi sen gözlerin gözlerimde
Ve hep aynı tebessümle,
Donuk bir fotoğraf gibi masamda duruyorsun
Belki de öylesin, yalnız bir resim
Öyle olmasaydın eğer
Sarhoş olduğumda güler, küfrettiğimde kızardın,
Ve ağlardın ağladığımda
Biliyordum, en az benim kadar insandın.
Ama bilmeni istediğim bir şey var,
Ben en çok acılarını sevdim senin
Bana benziyorlardı…