Reşat Bey Şiiri - Hasan Okursoy

REŞAT BEY

İçimde bir yangın
Söndür söndüre bilirsen
Dilim tuza değdikçe
Kandır kandırabilirsen

Çiçeği koparma
Güneşe bakıp dursun
Hevesinde uyusun
Meyvesinde koksun

Bakma öyle
Üşür bir yanım
Ne kadar söylesem
Gelmez uzaklarım

Arkamda
Geçmiş günler
Kapı gıcırtısından
Uzakları bekler

Bahardan sonra
Yaz seker
Dalında zerdali
Kokusunda gezer

Uzaklara cırlar
Ağustos böceği
Kalan ömrüne kaçar
Güze kabuğu bakar

Yalana sarılma
Duvar çöker
Sallanır zerdali
Sonunda yere düşer

Uzandığın gölge
Yavaş yavaş kaçar
Yağan yağmur
Selinde coşar

Her gün
Devrilir ikindi
Akşam olur
Gece başlar

Bir türkü
Neler saklar?
Uzar akşamlar
Tüner kuşlar

Dal ucunda
Kalmadı o günler
Ne kadar söylesen
Bitti türküler

Batan güneşi
Gördün mü sen?
Yoldun mu?
Göy ekinden

Uçurtmadan
Göğe baktın mı sen?
Çocuk gibi ağladın mı?
Kopan ipinden

Geciktim deme
Erken kalk deniz ol
Uğuldasın dalgalar
Hep çocuk kal

Tebeşiri al
Kara tahtadan
Bir çizgi fırlat
Karanlığı yırt at

Arkanda
Solusun anılar
Gecende
Kavrulsun acılar

Unutma
Bazen gelir çapar
Dal ucunda taşar
Gün pençesinde kopar

Saklansa da
Portakal çiçeği
Reşat beyde
Başka kokar

Hasan OKURSOY