Rep Şiiri - Habibe Merih Atalay

Sevgili İnsan..
Düşünmeden bir an dahi
geçirmediğim insan.

..Sevgili,
Sevgisiz insan.

Nedense bunu söylemeden
edemiyor insan:
Senden nefret ederken bile
sevgiliydin bana,
sevgiliykense en çok
nefret ettim Senden.

Sevgili insan..
Sevgili sevgisiz insan.

Bendeki de Sen olan insan.
Nasıl ki Sendeki de
Ben olan insansa öyle;
öylesine insan..

Sevgili insan..
sevgili sevgisiz insan.

Hakkında konuştuğum;
yabancıymış gibi çekindiğim;
hiç yabancısı olmadan
koynunda uyuduğum insan.

Okşayıp-sevip-seviştiğim;
gebe kalıp doğurduğum;
doğduğum insan.

Tokatlayıp aldattığım
aldatıldığım insan.

Ey insan..

Bende olduğun gibi olan;
olanda olduğum gibi
Bende olan insan.

Sevgili insan,
Sevgili sevgisiz insan.

İçinde Senin olmadığın
tarihi düşünebiliyor musun?

Olmadığın bir geçmişi,
olamayacağın bir geleceği,
düşünüp hissedebiliyor musun;

o kütlesi bir karpuz ağırlığınca
bile olmayan
küçük beyninle,
onun o ince kıvrımlarında,
-enkazının çıkmazına-
erişilemez ne çok patikanın olduğunu
sezinleyebiliyor musun

değerlendirebiliyor musun,
Ey insan? !

Ağladın günler ve gecelerce.
Sevindin de pek çok kez nedensiz.
Ama nedendin insan,
bir başına tek nedendin
sevincinin de üzüntünün de Sen.

A sesini veren a harfinde ne var,
H sessizinde bütünleşiveren?
Her defasında bir inilti..
her defasında bir çığlık..

Ah!
Sevgili insan ah!

Sen nesin biliyor musun?

Acısın sen!
Kahırsın-kedersin-zulümsün sen!
Yıkansın, tüketensin,
sömürüp-soğuransın sen!

Ah insan ah!
Bitmek bilmez tarihinde senin
bitip tükenmeyecek misin
Sen de bir gün..

Ah insan..
Sevgili..
sevgisiz insan.

Olmadığımda bir gün,
olmayacağımı da bildiğim halde,
olmamamı oldurmayı
başaramayışım neden?

Daha ne acılara gebe,
daha ne kederlere doğum,
olacağı bile bile sana katlanışım,
Seni sarıp sarmalayışım,
yere göğe sığdıramayıp
derin topraklara gömemeyişim..
neden, Seni Sen olduğum yüreğinden
söküp atamayışım..
neden hâlâ sana seslenişim?

Sevgili insan..
sevgili sevgisiz-arsız insan..
Unutma bu günü bu geceyi.
Unutma sensizliğimdeki bu Debdebeyi.
Büyük şenlik başlıyor
habercisidir bu davulun sesi.

Bir gün kalmayacak Bende Senden
ne deri ne kemik,
ne derin acısı insanlığımın.

Yaratıldığı gibi gömülüp gidecek
tarihin tozlu sayfalarına.
Tarihin de tozun da
yaratıldığı gibi
karışıp gidecek toprağa. Sus pus

gösterişli şenlikte bir görkemli gecedeki..

İnsan.. insana..
Her şeyiyle çelişerek..
Kendisiyle.. kendimle..
Sanki ben.. Sen..
Ben değilim bir başka şey Ben;
Ben başka bir şeyim..

İnsan gibiyim aynaya baktığımda;
yatağa yattığımda, üşüyüp korktuğumda
insan gibiyim; her defasında oturduğumda
masamın başına.. insan gibiyim.

Ama insan olan insan
bir başka yerinde bu atmosferin.

Sevgili insan, Sevgili sevgisiz insan..

İnsan olduğum sanısına en çok inandığımda
olmadığımı kavrıyor,
olmadığımı düşündükçe
kavranıyorum insan tarafından.
O sonsuzca uzak olan ben tarafından.

“insansın
kardeşim
insan
sensin
kardeş
insansın
kardeşim
insansın”

“ama
insansızsın
be
kardeş
insansız”

“ah
Sevgili
Sevgisiz
insan”