Renksiz Ses Şiiri - Mustafa Yılmaz 11

Telefondaki o ses! !
Gel de şiir yazma, o mahsun sese
Özlemlerin tortusu tutmuş ahengine
Titrek çıkıyor, ürkek sanki cevabı
Sorar gibi, neden aradın'ı saklı
Oysa şair etti o sesteki gülüşler
Ne kahkahalar, ne ağlamalar vardı
Pür neşe olurdu yürek, duyunca
Şimdi kahırlar, kederler, tonunda saklı
Bir ömür verilirdi, o sedaya
Rakı sarhoş etmezdi, onu duyunca
Birde sıla çalıyorsa fonda
İşte o ses!
Her derde devaydı
Kalmamış o sesteki, eski renkler
Sanki uçmuş, dalındaki bülbüller
Solmuş yaprakları, ayaz vurmuş sümbüller
Susuz kalmış, yediveren gibi tonları
Uzaklarda bırakmış tonlarını,
Fısıltıyla haykırır artık sevdasını..
Bir de nispet edercesine kahkahaları
Aslında yağmursuz toprak gibi tınıları..
Akustik bir melodiydi, duymalarım
Her ses ayrı vururdu, duyularıma
Hele birde, çık gel deyişi yok mu kulağıma
Alırdı bu yüreği, yol ederdi sılaya..
Şimdi, ağır aksak bir şarkı sesi
Pili tükenmiş radyo gibi
Kim bilir duyunca sesini
Ümitlendim,bekledim
Çık gel deyişini...