Solmuş yıllardan alıyorum bir tutam,
Renksiz resimler gibi.
Baktıkça içimde duyduğum sızı,
Tanıyor gibiyim bahçede gülümseyen şu küçük kızı.
Bir kedi yanımdan koşarak tırmanıyor
Büyük, eğri dalına zerdali ağacının,
Babamın rengârenk menevişli,
Sıcacık gülümseyen gözlerinde aksi.
Bir yaprak düşüyor ağaçtan,
Zerdali kokusu geliyor burnuma...
Tek katlı bahçeli evin penceresi açılıyor,
Ahşap panjurların sesi duvarda,
Sürgüsü çekilip camın, demirleri sıkıştırılıyor,
Pencerede beliren anneme sesleniyorum.
Küçücük bir baş bakıyor yanından,
İki yumuk el tutunuyor pencere pervazına.
Gülümseyen yüzünde iki pirinç diş,
İçeri alıyor annem, düşmesin diye...
Bahçe kapısından sesleniyor minik kızlar,
Cıvıldaşmaları kuşlar gibi,
Basma elbiselerinin ceplerinde şekerlemeler,
Şaplı ayakkabıların bembeyaz güzelliği...
Saçlarımızda kurdeleler,
Kızkardeşimin örgülü saçları,
Gözüme düşen kâhküller...
Sokağımızın âşinâ sesleri...
Görmeden sesinden tanıdığımız komşularımız,
Her birinin içten bakışları, sevgi dolu.
Sokağımızı hep süpüren Zekiye hanım teyze,
İki güğümüyle su taşıyıp
Boydanboya yıkadığı kaldırımlar,
Koşup yardım ettiğimiz günler...
Bahçe duvarına oturup güneşlenen Kadir Amca,
Oynayan torunlarında gülen gözleri,
Bahçelerden taşan neş'eli sesler,
Ve rengârenk çiçekler...
Her 10 Kasım'da
Komşu bahçelerin verdiği kasımpatılar,
Atatürk köşemizi süslerdi okulda,
Gözyaşlarıyla okuduğumuz şiirler,
Kulaklarımda hâlâ,
O sesler,
O âşinâ yüzler...
Bir sis kaplasa da
Yüreğimdedir yerleri...
26 Şubat 2010
Halenur KorKayıt Tarihi : 26.2.2010 22:40:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir sis perdesinin arkasından gördüğüm unutulmayan hayâller...
![Halenur Kor](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/02/26/renksiz-resimler-gibi.jpg)
Özlem bir başladı mı hatıralar sıraya dizilir dizelerdeki gibi...
Acı tatlı anılar burnumuzu sızlatarak, kâh hüzünle kâh yüzümüzdeki beliren kısacık bir gülümseme ile peşpeşe geçerler gözlerimizin önünden.
Bazen yazarak ta bir daha yaşamış gibi mutlu olsak ta sonunda en çok hüzündür geriye kalan...
Dizeleirnizle ben de oralarda gezindim, o yılların cici sarışın küçüğünü, küçüklüğüne tanık olmadıysam da şimdi tanıyorum ve iyi ki tanıştık diyerek mutlu oluyorum.
En derin sevgi ve selamlarımla gönülden kutluyorum dostumu baki selamlar
TÜM YORUMLAR (23)