aslında kireçle kapatmak
sadece duvardaki yazıları
yokolur kılmak değildi
idealizmin köküne de
amonyak dökülüyordu
ve bir sürü şey
yokolup gidiyordu
badana fırçasının
her darbesiyle
acımasız bir erozyon dalgası
alıp götürüyordu kum gibi
birçok şeyi
ve her yer kaybolan
silikleşen
kişiliksizleşen
renksiz insanlarla doluyordu
Kayıt Tarihi : 1.11.2006 18:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!