Renksiz fotoğraf

Bu günlerde eski bir fotoğraf gibi renksizim
Solgun ve yıpranmış bir fotoğrafım ben
Eski bir kutuda duran
Griliklerin tonlarında bir gezginim
Kağıttan kayıklarım suya batmış
Uçurtmamın kırmızı kuyruğu
Yıkık virane bir duvara takılmış
İs kokusu her yer
Biri tüm uçan balonları  gökyüzüne salmış
Balonlar çocukları almış uzaklara götürmüş
Çok uzaklara
Bin ışık yılı kadar uzağa
Bu ara çok rensizim siyah beyaz televizyonlar gibi karıncalı düşüncelerim
Bir kıyamet kopuyor ortalıkta gören yok
Kimse kimseyi tanımıyor oysa
Herkes kendi hayatıyla meşgul
Ne halimi merak eden var ne gören
Kim bilir ben nerede nasıl yaşarım
Sorsan her hangi birine umursamazlar beni
Mavi yeşil dünyada
yıkık is kokulu grilikler arasında yaşamak hayata tutunmak benimkisi