Renksiz bir güz Şiiri - Kemal Tanyıldız

yatağımdan hüzün sürdüm yalnızlık diye bir yere
buğulu bir kuştu grilikte
kelebekse zaten çoktan göçmüştü

bu belirsizlik niye gündüzleyin
bağrını karanlıklara açan kentte
sokaklarıma üşüşen siren sesleri de var oysa
unutmuyorum yine de bir vitrin beyazlığını

şimdi suç ortağı oluyorum
bir kasabanın yiten ışıklarına
koparıp saklayabilirim belki gülüşlerinin çılgınlığını
ama bu şarkı infaza hazırlıyor kendini
intiharsa
çoktan işgal etmiş dudaklarımı

yolculuklar düşünüyorum
bir okyanusun derinliğine akan
çiçekler eksem de geçip gittiğim yollara
beni bulamıyorlar
solup yitiyor çünkü herşey

inanmıyorsun
bir gömüt sessizliğim hazırladığın afişlerde
böylece yabanıl oluyor dünyam
limanlarım serüvensiz
ama çoktan elveda demiştim kollarının çıplaklığına
buzdan yapılsa da bütün yaşama denemelerim
uyuyan bir suskunluğum yine de
biçimsiz bir yontu
renksiz bir güzüm

yanıyorum sessizliğime
yanıyorum...

Ali K. Tanyıldız