Sen beni severken, gölgelere bile renk gelmişti.
Siyahı beyaz yapan gözlerin, güneşten daha aydınlık gülüşlerin vardı çünkü.
Bahar kadar renkliydi gülüşün, yaz kadar sıcaktı.
Sen böyle rengarenk severken beni, hiç sevmemezlik edebilir miydim sana.
Seni hiç sevmemek ya da az sevmek sevgilim,
kendime yaptığım en büyük kötülük olurdu bu çağda.
Söyle şimdi, beni böylesine masum ve renkli severken sen,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta