Renkli Fotokopi Şiiri - Harun Tolga Peker

Sen sevmeyi beceremedin, ben kalmayı...

Tuttuğumuz dilekler hep içimizde
Nokta olarak kaldı,
Sen dilemeyi bilemedin, ben gerçekleşmeyi...

Oysa sürekli imla kurallarına göre seviştik,
Sen dudaklarında ki hiçbir virgülü atlamadın,
Ben aklında hiç soru işareti bırakmadım...

Bir ipte oynayan iki cambazdık seninle,
Sen gece, ben gündüz
Hiç denk düşemedik aynı dakikanın üzerine...

Sen solungaçlarını bir okyanusun maviliğinde kaybeden
Bir balıktın,
Soludun ve geçtin beni,
Ben yüzgeçlerini fayanssız bir hüzünde kırmış bir balıktım,
Yüzüp geçemeden boğdun beni...

Hiçbir kahve falında çıkmıyorduk birbirimize,
Ya sen kahveni bitiremiyordun,
Yada ben telvesini bile bırakmıyordum dibinde..

Yani sevgilim;
Sen saçlarıma düşmüş aktın,
Ben içine sığdıramadığın nefret...

Biz;
Kaderin,
Aynı tavlanın içine bıraktığı iki zardık...
Mecburduk,
Mecburendik...