Gümüş flütün sesi,
Şarez’in gözyaşını elmasa çevirdi.
Okyanusun kalbi,
Ayıramadı onları yeryüzündeki hiçbir şey gibi.
El sallardı gökyüzüne her öğlen vakti,
Bilirdi teleskopu yıldızlardan ona çevirdiğini.
Severdi yemek yaparken şarkı söylemeyi,
Hediye ederdi her gün inci kolyeyi.
Büyük bir ressamdı belki,
Ama uçup gitti ilham perisi.
Her şey çok güzel olacak demişti,
Alevlerin arasındaki paralarıyla küllendi düşleri.
23 Aralık 1998 2:51 / İstanbul
Güliz ArdilliKayıt Tarihi : 5.4.2011 14:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiirimi izlediğim filmler ve bir programdan ilham alarak yazmıştım. Bu şiirimdeki her iki mısra ayrı bir filmi ve bir programı konu alıyor. Bir ressamın tuvalinde aynı anda birçok rengi kullanmasına benzettiğimden bu durumu, bu şiirimin adını “renkli boyalar” koydum.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!