Sıralanan çocuklardık, -ip gibi- dizi dizi..
Bir. Burda. İki. Burda. Üç. Burda. Dört. Gelmedi. Kimdi bir, iki, üç, dört..?
Yoklama kağıtlarının barkodu.
Yetmiş kişilik sınıfların yumurta kokan esrikliği.
Sokakta oynamış çocuklardık, evet ne olmuş!
Ben de ehliyorum kendimi şu zamanların çıkmazında vitesi geri alarak.
Öğürdüğümde nefesim hâlâ 80'ler karbonu kokuyor.
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…