bak anne!
benim de bilyelerim var artık,
rengârenk, avuç avuç...
param da var.
ama ne o bilyelere heveslendiğim çağım,
ne de o çocuğun
pırıltılı gözleri var.
bilyelerim var şimdi;
hani çok isteyip te alamadığım.
lâkin bir çok şeyim yok!
mesela, çocukluğum,
ya da yitik gençliğim;
umutlarım,
sevdalarım,
düşlerim, hayallerim...
sırtımda hayat var anne!
hem de ölesiye ağır.
ne kadar acımasız,
pırıltısız...
Kayıt Tarihi : 15.4.2012 12:14:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Ankara

Adapte ol sınava, halen, kalen tavran sen!
Hayırlı çalışmalar.
TÜM YORUMLAR (1)