Ellerimdeki karanlığa mutluluğun tasvirini çizdiğim günden beri,
müptelasıyım bir çift küçük beyazın.
cayır cayır kavrulan avuçlarımda,
durmadan dönen birkaç yelkovan öncesinin küllerini saklıyorum.
Derken Bir hayal canlanıyor, cam kırığı gözlerimde.
Parmak uçlarında yürüyen bir gecenin koşar adım hasreti gibi güneşe,
Öylece koşuyorum beyaz bir sevdaya…
Mavi, maviydi gökyüzü
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Devamını Oku
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta