Renklerin Ruhsuz Lisanı Şiiri - Battal Ö ...

Bütün renklere boyanmıştır aslında ruh koridorları
Rengarenktir her bir duvarı
Hakim rengi görmek istersen eğer
sakın bakma dilden damlayana
Katranda olsa nur damlar çeşmesinden çoğu zaman
İşitilenle kalırsa tartılmazsa söylenen
Her ruh mükemmeldir kendi kaleminde
Mutlu sonla biten Hikayesinde başkahraman,filminde aktördür
Teraziyi dilden alırsan kördür o tartı
Doğru tartılamaz her söylenen
Senaryoda beyaza boyanmıştır her harf ruhun koridorlarında
Siyah hep başkasıdır,karşıdakidir ve ötekidir kendi sayfalarında
Hislerle tartılmaz sadece ,dilden koklanmaz
Ana bakılmaz ,
yüreği görmek yürek ister Arif olan zerre yanılmaz
Ruh aslında kendindekini yansıtır göze
Dil gözden geleni döker damla damla
Ama Hep başkalarının yaşantılarındadır siyah
Hiç bir zaman bulaşmaz kendindeki öze
Hakikat terazisinin kefelerinde tartılınca öz
Hangisi ağır basar bilmem ama yetmez lisan
Hep karşısındakinde gördüğü katranı
Kendi kefesinde görünce artık biter söz....
Harflerden ibaret olsaydı düzen
Pembeye boyanırdı alem
Dilden bedene hareket etmeyen cümlelerle
Yaşıyoruz masal tadında ama hayalden öteye geçmeyen

Tezatlar yaşanırken söylemlerden kâinata
Katranlaşmış dünyaları dillerde pirü pakken
Duyguları bile nasibini almışken riyadan
Anlatılanlar değildir sadece sorguya çekilen
Yaşanılanlardır esas muhteviyatı
Anlamlar yüklediğimiz renkleri biriktiriyoruz her an
Kapıya gelince beklenmeyen ama kaçınılmaz imtihan
Ebedi matem mi acaba sana kalan
Yahut razı olunanlardan mısın gerisi renksiz bir yalan.....