Renklerin kavgası Şiiri - Oktay Avcu

Yürüdüğüm yollarda ,
her verdiğim molada seni bekledim,
seni aradım çayın tadında,
ama
çaya şeker atmazdım,
yinede bir tadı olmalıydı,
herşey şeker değil belli,
aradım işte,
taki kalbim durana kadar,
Sonra gelmedin,
ben yine bekledim,
tanımadığım sen,
Yürüdün sokaklarında gönlümün,
hep
cam kırıklarında bir yerim kanadı, sebebinide bilmeden,
hep sana yoruldum,
yaşamın karmaşası
unutturmadı seni,
üstelik
Hep yüzüme vurdu sensizliği,
aynalar yüzümü yansıttığında
sana gülümserdim,
nedendir,
kumrular
küçücük gözlerinde büyütürken dünyayı, ben seni arıyordum,
sensizligin göllerinde yüzmeyi öğrenmeden,
Öğrenecektim öğrenmesine
Her öğrendiğim nesnede
sana koşacaktım,
sen daha çoğalacaktın hayatımda,
ne kadar aktivite varsa,
o kadar fazla sen olacaktın,
o sebepten
a sosyal olsam daha karlı olurdum,
Kazancım artardı
ne kadar az para,
o kadar köfte,
ya sarı kırmızı renklerin kavgası,
ya bizim bulamayışımız
diğer renklerin ahengini,
girdiğim tüm kavgalarda yenik düştüm,
yine seni arzuladı gönlüm,
utancımı senden saklayarak
bir dahaki kavgaya hazırlandım,
Allah var
hiç yüzüme vurmadın zayıflığımı,
belki içinden tekrarladın,
arada bir yendiğimde oldu
belki onlarla avundun,
o ara alkışladın,
belki, o yetti ikna olmana,
yada
zayıflığım
acıma duygunu kamçıladı.